Lemon marmalade by Husband :)

Żeby nie było, że Mąż próżnował w zimowe dni, absolutnie, przedstawiam Wam jedno z dzieł stworzonych przez Męża właśnie :) Przepis na domowy dżem cytrynowy, hmmm ... pyszota! Cała procedura odbyła się chwilę temu, w dzień chłodny, sierpniowy, ale ponieważ w Europie chłody za pasem, pomysł jak znalazł! 

Zapraszam!

... okiem mężczyzny ...

w zupełnie innym wydaniu :)

Jak jest zima to musi być zimno…

Złammy wiec to odwieczne prawo natury. Tutaj, owszem, zima na całego, nawet temperatura w ciągu dnia spada do 20 °C! A nasze drzewo cytrynowe wypina swoje wdzięki zapraszając do kosztowania owoców dojrzałych i zadbanych przez zimowe słońce. Dlatego plan zrodził się prędko a jego wykonanie zabrało mniej niż jedno popołudnie. Efekt: słońce schwytane podstępem, zamknięte w słoiczku i wreszcie cieszące oko…

Pokrótce przyjrzyjmy się przygotowaniom do tego niewątpliwego zwycięstwa nad najstarszym ze słowiańskich bóstw.

Na początku przyda się 10 cytryn. Nie trzeba żadnego szorowania, kąpania we wrzątku czy innych zabiegów, wystarczy że opłuczemy je pod bieżącą wodą. Ach, no chyba że nie zrywacie ich ze swojego własnego drzewka? Hmmm… To wtedy najwłaściwszym jest przedsięwziąć odpowiednie kroki, to to tak.

Ostrożnie obieramy cytryny tak żeby zdjąć jedynie żółtą warstwę zawierającą chiralny limonen. Starannie odejmujemy białą warstwę, zwaną również ‘albedo’. Tę część kompostujemy. Do zdjęcia cienkiej żółtej skórki najlepiej użyć obieraczki do warzyw. Następnie należy pokroić owoc w cienkie plastry – to nam dostarczy miąższu do powideł, a żółtą skórkę posiekać – ona będzie odpowiadać za aromat. Pestki nie przeszkadzają, podczas gotowania staną się miękkie i nawet smaczne a dodatkowo polepszą konsystencję dżemu za pomocą zawartej pektyny. Takiego tam, wiecie, polisacharydu. No, chyba że zechcecie te pestki podsuszyć aby potem komuś wysłać pięć. Zalewamy wszystko razem czterema szklankami wody i odstawiamy do lodówki na 3 godziny a następnie zagotowujemy w garnku (byle nie aluminiowym, nie lubimy zjadać trójdodatniego kationu glinu, prawda?). Gotujemy na małym ogniu przez jedną godzinę tak, by jeno mrugało i wsypujemy trzy szklanki cukru. Bacznie obserwujemy moment rozpuszczenia cukru i od tego momentu gotujemy jeszcze trzy kwadranse. Wydłużenie czasu gotowania spowoduje zestalenie się powideł; ja wolę je nieco rzadsze. Zapakować do słoi tak gorące jak tylko się da! 

 

Ot, i cała procedura…

 

A dżemik smaczny, oj palce lizać!

Jest to niewątpliwie jedno z fajniejszych zajęć na zimowe długie wieczory.  
No, może oprócz obierania jabłek na bimber.