Home Affairs South Africa

W rozpoczynający się właśnie weekend wchodzimy z ogromnym rozgoryczeniem i niesamowitym zmęczeniem emocjonalnym. Po cudownym czasie spędzonym nad oceanem rozpoczął się czas stresu (zupełnie niepotrzebnego) i walki z lokalną biurokracją, która, wierzcie mi na słowo, bije na głowę polską!  Otóż po godzinach odczekanych w tutejszym Home Affairs, dziesiątkach telefonów i pytań, ostatecznie okazało się, że jeśli chcę pod koniec sierpnia wrócić do Bloem - nie mogę lecieć w niedzielę do Polski. Mój wniosek wizowy, złożony dawno temu, na początku kwietnia - najpierw został zagubiony w akcji a potem najwyraźniej odłożony na później... Wnioski składaliśmy razem z Mężem, On dostał swoją wizę po 30 dniach, po mojej nie było śladu. I nie ma śladu do dzisiaj! Po ponad trzech miesiącach, jedyne czego się dowiedzieliśmy, to że im bardziej będzie nam zależało, im więcej będziemy pytać i prosić o informacje co się dzieje z wnioskiem, tym dłużej wszystko może trwać. Usłyszeliśmy też, że fakt, że nam zależy na czasie (bo bilet kupiony na niedzielę) może sprawić, że komuś w Pretorii bardziej zacznie zależeć na łapówce.

Otóż niedawno zmienione prawo wizowe nie uznaje za istotny fakt, że proces został rozpoczęty dawno temu, o czasie, stosownie wcześnie przed wygaśnięciem poprzedniej wizy. Nie interesuje nikogo też, że żadnej tu mojej winy nie ma, że zawinił ktoś, kto za rozpatrzenie wniosku odpowiada ( dodam, że na wizę południowoafrykańską w Warszawie czeka się tydzień!). Nie ma kar pieniężnych ( jak poprzednio), upomnień, nic - tylko zablokowanie paszportu i zakaz wstępu na teren kraju na rok, dwa lub pięć lat.

Tak więc dopóki nie będę miała wizy w paszporcie, nigdzie nie mogę polecieć (chyba, że do Kapsztadu :P) 

Od zawsze uważałam, że nic nie dzieje się bez powodu. Że może po prostu nie jest mi dane lecieć teraz, 13go lipca 2014 roku. Może lepiej za chwilę? Albo wcale? Trudno mi jednak pozbyć się rozgoryczenia z powodu tego, że muszę ponosić skutki (również finansowe) - spowodowane czyjąś niekompetencją. Takie chwile potrafią zdusić entuzjazm nawet największego miłośnika tego kraju - szkoda.

Źródło: KLIK

Mimo mojego zawiedzionego nastroju, Wam życzę spokojnej nocy i dobrego weekendu.

... bo przecież nie ma tego złego ... prawda?