Dziewczyna na Times Square

Paullinę Simons poznałam dzięki trylogii "Jeźdźca miedzianego". Wszystkie 3 tomy opisujące losy Tatiany i Aleksandra pochłonęłam momentalnie. Mało tego, zaraziłam lekturą koleżanki z pracy, spoza pracy, mamę, ciocię i i i ... Historia niezwykłej miłości, II wojna światowa w tle, wschodnie, jakże mi bliskie tereny. Całość bardzo elegancko skomponowana. Chyba właśnie świadomość, że trudno będzie dorównać jakościowo trylogii sprawiła, że "Dziewczyna na Times Square" odczekała w kolejce do czytania kilka miesięcy. Myślę, że taka przerwa jest potrzebna, aby zbytnio nie porównywać powieści. Potraktować jako odrębny byt :)

"Dziewczyna na Times Square" to powieść zupełnie inna niż "Jeździec". I chyba dobrze. Poznajemy historię Lily, jej bardzo zachowawcze podejście do życia. Życia w Nowym Jorku. Nie zabraknie wątku miłosnego, kryminalnego ale też poznamy interesującą rodzinę głównej bohaterki i odnajdziemy polskie akcenty. 

Książka napisana lekko, lektura wciągająca. Na kilka wieczorów, lub, jak było w moim przypadku, gdy nagle zdarzy Wam się bezsenna noc, idealna pozycja! Bardzo przypadł mi do gustu element twórczy zawarty w książce. Otóż Lily maluje. Jest utalentowaną malarką, której kariera w tym kierunku przybiera na sile wraz z rozwojem akcji. Akryle, akwarele, węgle, hmm... :)

Bez zachwytu ale z myślą o przyjemnej lekturze, polecam!